In het weekend van 4 tot en met 6 juli was het tijd voor de eerste weekendtocht van 2014 en een memorabele tocht zou het worden! Niet eens omdat we een tocht over de Friese wateren hadden uitgezet met de Kerkboot, een boot met 14 roeiers en één stuur, op zich al een bijzonderheid. Nee, het memorabele zit ‘m in de omstandigheden waar we tijdens de tocht in verzeild raakten. Vrijdag kwamen we aan bij de accommodatie in Grou, een voormalige jeugdherberg. Het was warm en we konden tot ’s avonds laat buiten zitten. De verwachting was wel dat het weer in de loop van zaterdag zou verslechteren, met een opstekende wind in de middag. We besloten dus in de ochtend een route over het Heegermeer (het grootste meer van Friesland) te varen en in de middag over smallere wateren. Bij de eerste koffiestop vlak voor het Heegermeer leek er nog niets aan de hand, het zonnetje scheen en het water kabbelde voort, maar toen we eenmaal het meer opvoeren brak de hel los. We werden overspoeld door ongekend hoge golven, zodat we binnen de kortste keren tot op de draad nat waren en dat gedurende de volle 3 kilometer die we over het meer zouden varen. Deze 3 kilometer leken wel een eeuwigheid te duren… De Kerkboot is een hele brede boot die niet zo gauw omslaat maar dat nam niet weg dat de boot wel vol water kwam te staan. Gelukkig waren er 2 pompen in de boot waarvan er één kapot bleek te zijn. Dus ging één roeier pompen terwijl de anderen doorroeiden, ook dat kan in de Kerkboot ! Daardoor bleef de hoeveelheid water in de boot beperkt. Toen we van het meer afgingen en we in kalmer vaarwater terecht kwamen begon het zachtjes te regenen dus opdrogen ho maar. Er zat daarom niets anders op door te roeien tot we een café of iets dergelijks tegen zouden komen.
In het gehucht Parrega (tussen Workum en Bolsward) vonden we eindelijk een café maar dat bleek dicht te zijn. Dankzij een tip van een voorbijganger kwamen we erachter dat er die dag een dorpsfeest werd gehouden en dat daarvoor een grote feesttent was opgezet. En inderdaad, er bleek een grote tent te staan waar we even konden uitrusten en opdrogen, de gelukkigen die droge kleren bij zich hadden konden zich omkleden. Het gebied was overigens niet geheel ongevaarlijk, er liepen kinderen met waterpistolen rond en in de tent werden waterspelletjes gehouden. Een ieder zal begrijpen dat we ons daarvan hebben gedistantieerd (hoewel het natuurlijk vermakelijk is om te zien hoe anderen nat worden).
Na deze welverdiende lunchpauze gingen we verder. Teus, die de hele tijd gestuurd had werd op de stuurplaats afgewisseld door Dick. Het was nog een kleine 20 km naar het eindpunt en begrijpelijkerwijs wilden we daar zo snel mogelijk zijn. Onderweg kregen we nog wat regenbuitjes over ons heen, maar dit was niets in vergelijking met wat we eerder op de dag over ons heen hadden gehad. Na Bolsward en IJlst kwam Sneek weer in zicht, waar een einde kwam aan de barre tocht van 43 kilometer. Maar we kunnen wel terugkijken op een uniek avontuur!
